ԻՆՉՈՒ՞ ՉԵՆՔ ՎՍՏԱՀՈՒՄ ՄԵՐ ԱԶԳԱՅԻՆ ԱՐԺՈՒՅԹԻՆ
ՀՀ ազգային արժույթը` հայկական դրամն, արդեն 18 տարեկան է և չնայած իր ոչ փոքր տարիքին` դեռևս չի վայելում հայ ազգի վստահությունը: Հայաստանի բնակչությունը շարունակում է իր խնայողությունները պահել արտարժույթով: Ըստ ՀՀ կենտրոնական բանկի տվյալների` ներկայումս հայաստանյան բանկերում ռեզիդենտ ֆիզիկական անձանց արտարժույթով ցպահանջ ավանդների տեսակարար կշիռը ռեզիդենտ ֆիզիկական անձանց ընդհանուր ցպահանջ ավանդներում կազմում է շուրջ 59%-ը: Միևնույն ժամանակ, արտարժույթով ժամկետային ավանդների կշիռը ռեզիդենտ ֆիզիկական անձանց ընդհանուր ժամկետային ավանդներում կազմում է 79%:
Այս ցուցանիշներն ավելի քան խոսուն են և փաստում են, որ դոլարայնացման մակարդակը մեր հանրապետությունում դեռևս պահպանվում է բարձր մակարդակի վրա: Իսկ որո՞նք են դրա պատճառները: Նախ, չմոռանանք, որ Հայաստանի բնակչության մի ստվար հատված «ապրում է» բացառապես տրանսֆերտներով, որոնք, որպես բնակչությանը ֆինանսական օգնություն, Հայաստան են գալիս արտարժույթով` ԱՄՆ դոլար, եվրո և ռուբլի, և, հետևապես, հենց արտարժույթով էլ ներդրվում են բանկերում` որպես ավանդ: Միևնույն ժամանակ, մեր բնակչությանը դեռևս խորթ է «դրամով» մտածելը: Անշարժ գույքի ու ավտոմեքենայի դոլարային արտահայտությամբ գները շատ ավելի պարզ ու հասկանալի են, քան ՀՀ դրամով արտահայտված գները: Իսկ այն, որ այսօր մեր հանրապետությունում շատերի համար 100 դոլարի «արժեքը» ավելի բարձր է, քան դրան համարժեք դրամային գումարինը, անվիճելի է: ՀՀ ազգային արժույթի «վարկանիշն» այսօր առավելապես պայմանավորված է ՀՀ դրամի նկատմամբ հասարակության տրամադրվածությամբ:
ՀՀ դրամի նկատմամբ բնակչության վստահությունը բարձրացնելու համար կպահանջվի դեռևս երկար ժամանակ: