Կենտրոնական բանկերը չպետք է կույր լինեն CBDC-ների կողմից բխող սպառնալիքների նկատմամբ
Աշխարհի կենտրոնական բանկերն ակտիվորեն ուսումնասիրում են CBDC-ները, քանի որ կանխիկ դրամի պահանջարկն ընկնում է: CBDC-ներն առաջարկում են առավելություններ կանխիկի նկատմամբ, բայց դրանք նաև մարտահրավերներ են ներկայացնում կենտրոնական բանկերի համար: Մասնավոր թվային վճարումներն արդեն լավ են գործում, ուստի կենտրոնական բանկերը պետք է CBDC-ները կենսունակ դարձնեն՝ առանց մասնավոր վճարումները ամբողջությամբ փոխարինելու: Սա հանգեցրել է թվային փողի ծրագրավորման գաղափարին հատուկ նպատակների համար, ինչպիսիք են սպառումը խթանելու համար ժամկետանց գումարներ կամ տնտեսական ճգնաժամի ժամանակ պահանջարկը բարձրացնելու համար բացասական տոկոսադրույքների օգտագործումը:
Չնայած այս նորամուծություններն ունեն հետաքրքիր հնարավորություններ, կան ավելի մութ կողմեր, որոնք պետք է հաշվի առնել: Տարբեր բնութագրերով CBDC-ները կարող են ստեղծել երկրորդային շուկաներ՝ պոտենցիալ ազդեցություն ունենալով տնտեսության կայունության վրա: CBDC-ները կարող են դիտարկվել ավելի ապահով խնայողության գործիք, քան առևտրային բանկային ավանդները, ինչը հանգեցնում է բանկերից ավանդների նվազմանը: Այս ռիսկերը լուծելու համար գաղտնագրման գործիքները կարող են սահմանափակել CBDC-ի օգտագործումը ստուգված անձանց համար, իսկ օրենսդրական միջոցները կարող են կանխել կենտրոնական բանկերի կողմից պետական գործառնությունների մեջ չափազանց ներգրավվածությունը:
Այնուամենայնիվ, կան ավելի նուրբ ռիսկեր, օրինակ՝ կենտրոնական բանկերը ընկալվում են որպես քաղաքական գործակալներ, եթե վճարային գործարքների մեջ նրանց տեսանելիությունը օգտագործվի հսկողության կամ օրենքի կիրարկման համար: Կառավարության կողմից CBDC-ի թվային դրամապանակներում «փողի ներարկումը» հարկաբյուջետային գործառնություններ են, բայց հասարակության գիտակցության մեջ կապվելու են կենտրոնական բանկերի հետ՝ պատճառ դառնալով, որ այդ հաստատությունները դիտվեն որպես հարկաբյուջետային քաղաքականության գործիքներ: Ֆինանսական խուճապի ժամանակ CBDC թվային դրամապանակների մնացորդների սահմանաչափերը կարող են դժվար կառավարելի լինել, ինչը կստիպի կենտրոնական բանկերին դարձնել առևտրայինները որպես տնտեսության խնայողությունների հիմնական պահեստ:
Ավելին, կա մտավախություն, որ ավտորիտար կառավարությունները կարող են օգտագործել CBDC-ները՝ իրենց սոցիալական նպատակներն իրականացնելու համար՝ սահմանափակելով որոշակի գործարքներ: Քանի որ կենտրոնական բանկերը ներկայացնում են ավելի բարդ գործառույթներ, նրանք սպառնում են իրենց անկախությանը, վստահելիությանը և օրինականությանը:
Մինչ CBDC-ների թվայնացումը կարող է թվալ անհրաժեշտ, այն կարող է խաթարել հենց նույն հատկանիշները, որոնք կենտրոնական բանկի փողերը վստահելի են դարձնում: Կենտրոնական բանկերը, ի վերջո, կարող են զղջալ մանրածախ փողի արդիականացման որոշման համար՝ կապված ռիսկերի հետ:
Ֆինանսական տեխնոլոգիաների ոլորտի հրապարակումներն իրականացվում են Ինեկոբանկի աջակցությամբ։